سخت نگیر! این فقط کلمات متن وبسایت است
اشارۀ سردبیر: در مجلۀ تجربه‌نویسی تلاش می‌کنیم دو هدفِ اصلی را دنبال کنیم: یکم اندیشه‌ورزی و فکرآفرینیِ بومی در زمینۀ یوایکس رایتینگ و چشم‌داشت به گمانه‌ها و نظریه‌های روز. این نخستین مطلبی‌ست که در آن، روی «ترجمه» تمرکز کرده‌ایم. نویسندۀ مطلبِ «این فقط کلمات متن وبسایت است»، جوانی‌ست به‌نام اسکات کوبی. کوبی یک طراح است که به تجربه‌نویسی روی آورده.
این فقط کلمات متن وبسایت است، نه سنگ‌نوشته!
اسکات کوبی: کار کردن در حوزه محتوا می‌تواند به طرزی باورنکردنی سخت باشد. گاهی کسانی که در این کار مشغولند، کار را برای خودشان سخت‌تر هم می‌کنند. حداقل من که می‌کنم!
بگذریم. من در طول سال‌های گذشته توانستم در بیش از حد سخت نگرفتن به خودم در کار بسیار بهتر شوم، و دلیلش همان چیزی است که دوستم جِین، در پاسخ به آنچه می‌خواهم در ادامه برایتان بگویم نوشت: «آن‌ها فقط کامپیوترهای لعنتی هستند!»
سخت نگیرید
آنچه نوشته‌ام، دعوتی است برای آن که به خودتان سخت نگیرید.
خیلی از همکاران من در حوزۀ محتوا خودشان را بیچاره می‌کنند، فقط به این خاطر که متن‌شان بی‌نقص نیست و سهامداران پیر و بدجنس شرکت نمی‌توانند آن را درک کنند. مزخرف نیست؟
بیایید یک نفس عمیق بکشیم. اگر مشغول تهیۀ متنی برای یک یادبود باشکوه یا آماده کردن پلاکی که قرار است به فضا فرستاده شود تا تمدن‌های آینده آن را پیدا کنند نیستید، به شما قول می‌دهم می‌توانید آرام باشید.
شما مجبور نیستید تک‌تک رشته‌های باریک موجود در جهان محتوای خود را به بهترین نحو مدیریت و آن‌ها را متمرکز کنید. هیچ اجباری وجود ندارد که تک‌تک بخش‌های متن خود را با مسیر بهینه‌ای که در مسئله فروشنده دوره‌گرد مطرح می‌شود بسنجید. مطمئن باشید هیچکس از دیدن یک جمله تحکم‌آمیز روی دکمه‌های دعوت به اقدام (CTA) شما نخواهد مُرد.
این‌ها همه، فقط کلماتی هستند بر صفحه‌های وبسایت‌ها. تمام این کلماتی که روی صفحه‌های وبسایت‌ها هستند در آینده تغییر می‌کنند، خود وبسایت‌ها هم در آینده تغییر می‌کنند، و شرکت‌هایی که این وبسایت‌ها را اداره می‌کنند هم در آینده تغییر می‌کنند، فروخته می‌شوند، یا حتی می‌میرند.
هیچ‌کدام این‌ها ابدی نیست. اگر جوری رفتار نکنید که انگار این واژه‌ها قرار است بر لوح‌های سنگی غیر قابل تغییر حک شوند، اضطرابی که در این شغل تجربه می‌کنید به میزان بسیار زیادی کم می‌شود، و خدا را چه دیدید؟ شاید گاهی اوقات جالب و سرگرم‌کننده هم بود!
